Miep Miep Zoef

Eén van mijn vriendinnen trapt zich tegenwoordig binnen no time 20 meter voor de feestvreugde uit en meer dan eens zie ik een bejaarde met gebalde vuist de kruising over sjezen. 'De elektrische fiets'. Echt gezellig kan ik het niet noemen.

Ook op Ameland. 10 jaar lang ervaarde ik daar het fietsverkeer als een bijzonder samenspel. Ondanks drukte in het seizoen en tegenliggers op hetzelfde pad, was het altijd voor iedereen duidelijk. Eerst hoor je een bel, dan maak je ruimte, de snelle mens trapt wat steviger door, de ander houdt in en iedereen is weer op de juiste plek. Als een soort dans.

Anno 2022 is dat anders. Tegen de tijd dat je een achteropkomende fietsbel hoort, zit de speedy gonzales al woedend naast je. Er is geen tijd te verliezen en - zelfs op vakantie - geen enkele behoefte aan een rem of überhaupt een beetje gas terugnemen.  

Nu onze oudste binnenkort naar de middelbare school gaat, blijken zelfs tíeners zich - voor een afstand van 3 km - met ondersteuning te verplaatsen.

Echt. Schiet mij maar lek.

In huize ML is ondertussen de nieuwe fiets van dochterlief gearriveerd. Een waanzinnige doos met - gezien de benzineprijzen - een zeer toepasselijke tekst. Bij F*CK THE ELECTRIC BIKE hadden wij het karton zeker bewaard ;-)

We gaan het zien in het nieuwe schooljaar. Mijn wens voor de jeugd is dat ze - in ieder geval - samen opfietsen. Kijken wie op kop gaat, wie in het midden van de groep blijft, wie er durft te vertragen of zich vastpakt aan de schouder van de ander. Survival of the fittest. 

Metlievde,

Debbie de Brie